CYPRUSBIOLOGY

Ανοίξτε τον σύνδεσμο για πληροφορίες

http://www.kykpee.org/print_iliko/anakoinoseis/ProkiriksiThesis.pdf

Της KATRIN BENHOLD, The New York Times
Αντιγράφω από την Kathimerini.gr

Υπάρχει ένα ποίημα που μαθαίνουν τα παιδιά στην Ουαλλία, και μιλάει για το βυθισμένο βασίλειο του Cantre’r Gwaelod, το οποίο το κατάπιε η θάλασσα και χάθηκε για πάντα. Ενα ήσυχο βράδυ, ο μύθος λέει, κάποιος μπορεί να ακούσει τις καμπάνες της εκκλησίας του βασιλείου να χτυπούν.

Οταν φέτος η θάλασσα κάλυψε ένα τμήμα της δυτικής ακτής της Βρετανίας και αργότερα αναδύθηκε ξανά, αφήνοντας πίσω της κατεστραμμένα σπίτια και καλλιέργειες, ξεπρόβαλε μαζί και ένα πυκνό δάσος με προϊστορικούς κορμούς δέντρων. Ηταν σαν κάποιος να ρίχνει μια κλεφτή ματιά σε εκείνη την Ατλαντίδα της Ουαλλίας στην οποία αναφέρεται ο μύθος.

Το βυθισμένο αυτό δάσος του Μπορθ δεν είναι κάτι καινούργιο. Βυθίστηκε πρώτη φορά πριν από 5.000 χρόνια, από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας μετά την τελευταία παγετώδη περίοδο. Μερικές φορές η παλίρροια ξεσκεπάζει κάποια τμήματά του, ενώ άλλες, η άμμος το καλύπτει για χρόνια. Οι πλημμύρες όμως και οι καταιγίδες που έπληξαν τη Βρετανία το προηγούμενο χρονικό διάστημα, άλλαξαν εκ βάθρων τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι ερμηνεύουν το τοπίο: Για πρώτη φορά, λόγω της διάβρωσης, αποκαλύφθηκε ένα κανάλι θαλασσινού νερού που διασχίζει το δάσος και έχει μήκος μισό περίπου χιλιόμετρο, προσφέροντας έτσι ένα θησαυρό στοιχείων σχετικά με τις περιοχές που πιθανώς ζούσαν άνθρωποι.

«Θεωρούσαμε ότι ήταν απλά ένα αδιαπέραστο δάσος, ενώ τελικά ήταν ένα πολυσύνθετο ανθρώπινο περιβάλλον», λέει ο Μάρτιν Μπέιτς, γεωαρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουαλλίας Trinity Saint David, ο οποίος επιβλέπει τις ανασκαφές στην παραλία του Μπορθ. Mελετώντας την περιοχή αυτή, ο Μπέιτς λέει πως ήταν σαν η φύση να μας στέλνει ένα μήνυμα: Οι πρόσφατες καταρρακτώδεις βροχές, τις οποίες οι κλιματολόγοι συνδέουν με την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, έχουν προσφέρει ένα αρχαίο εργαστήριο για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αντεπεξήλθαν στις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής του παρελθόντος.

Επειτα από προτροπή του Νίκολας Αστον, εφόρου των παλαιολιθικών και μεσολιθικών συλλογών του Βρετανικού Μουσείου και ειδικού στους προϊστορικούς ανθρώπους, ο Μπέιτς ξεκίνησε μία γεωφυσική μελέτη στο Νόρφολκ, στην ανατολική ακτή της Βρετανίας, με σκοπό να χαρτογραφήσει κάθε κανάλι και ποτάμι που μπορεί να κρύβεται κάτω από το 10 μέτρων πάχους ίζημα. Κάποια από αυτά τα κανάλια, εκτιμά o Mπέιτς, μπορεί να περιέχουν ίχνη των πρώτων ανθρώπων, μιας και οι πηγές καθαρού νερού αποτελούσαν πάντα τόπους συγκέντρωσης. Από τη δεύτερη κιόλας επίσκεψη των επιστημόνων στο σημείο, στις 10 Μαΐου, ο Μπέιτς παρατήρησε κάποιες προεξοχές στην κατά τα άλλα επίπεδη επιφάνεια λάσπης. «Μοιάζουν με τις ανθρώπινες πατημασιές στο Μπορθ», είπε ο Μπέιτς στον Αστον. Τα ίχνη ανθρώπων και ζώων που έχουν βρεθεί στο Μπορθ χρονολογούνται 6.000 χρόνια πριν. Στον αρχαιολογικό χώρο του Χάισμπορο στο Νόρφολκ, τα ίχνη εκτιμάται ότι χρονολογούνται πριν από 900.000 χρόνια, από τότε δηλαδή που σε αυτά τα μέρη τριγυρνούσαν ακόμα μαμούθ και ιπποπόταμοι. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν έχουν βρεθεί στη Βρετανία τόσο παλιά ανθρώπινα κόκαλα και ίχνη. Είναι όμως δυνατόν κάτι τέτοιο;

Συλλογή στοιχείων

Ενας αγώνας δρόμου ξεκίνησε μεταξύ των επιστημόνων με σκοπό να προλάβουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από το σημείο. Αλλοι χρησιμοποίησαν φωτογραμμετρία και δημιούργησαν τρισδιάστατα μοντέλα του αρχαιολογικού χώρου, άλλοι σκάναραν την περιοχή με σαρωτές λέιζερ, ενώ κάποιοι άλλοι αποκόλλησαν ένα κομμάτι ιζήματος βάρους 60 κιλών, στο οποίο βρέθηκε ένα αχνό ίχνος, με σκοπό να το αναλύσουν στο Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας της Βρετανίας. Πριν ακόμα κλείσει ένας μήνας, τα ίχνη είχαν πάλι εξαφανιστεί. «Αυτό που κατάφερε να διατηρηθεί για σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια, το πήρε πίσω η θάλασσα μέσα σε 10 ημέρες», λέει ο Αστον.
Οταν οι τρισδιάστατες φωτογραφίες έφτασαν στα χέρια του Αστον, έμεινε έκθαμβος. Οι πατημασιές, οι παλιότερες που έχουν εντοπιστεί εκτός Αφρικής, φαίνεται να ανήκουν στην οικογένεια των Ηοmo antecessor, ξαδέρφων των Homo erectus, που πιθανολογείται ότι εξαφανίστηκαν όταν οι Ηοmo heidelbergensis από την Αφρική εγκαταστάθηκαν στη Βρετανία πριν από 500.000 χρόνια, εξηγεί ο Αστον. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι άνδρες είχαν ύψος 1,75 μ., ενώ το μικρότερο παιδί ήταν κάτω από ένα μέτρο.

«Μπορούμε να αναπαραστήσουμε το κλίμα και την κλιματική αλλαγή που συνέβη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια», λέει ο Αστον. «Το μεγάλο μάθημα είναι ότι πρέπει να προσαρμοστούμε. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το κλίμα θα αλλάξει, πάντα άλλαζε, σήμερα όμως επιταχύνουμε αυτή την αλλαγή».

Αγναντεύοντας την ακτή στο Μπορθ, ο Μπέιτς περιγράφει το πώς θα έμοιαζε η περιοχή πριν από 20.000 χρόνια, κατά την τελευταία παγετώδη περίοδο: Χίλια περίπου μέτρα πάγου και ξηράς εκτείνονταν κατά μήκος της Βόρειας Θάλασσας. Η στάθμη της θάλασσας ήταν 120 μέτρα χαμηλότερα από σήμερα. «Εκείνη την εποχή, θα μπορούσες να ταξιδέψεις με τα πόδια από τη Δανία μέχρι το Γιόρκσαϊρ», λέει ο Μπέιτς.

Πριν από περίπου 10.000 χρόνια, η θερμοκρασία αυξήθηκε απότομα κατά 5 περίπου βαθμούς Κελσίου, και η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε καλύπτοντας από τις κατοικίες μέχρι και το δάσος του Μπορθ. Οι πληθυσμοί που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν εκείνη την εποχή αποτελούν τους προϊστορικούς πρόσφυγες της κλιματικής αλλαγής.

«Ηταν ένα τραυματικό γεωλογικό γεγονός, και οι άνθρωποι το μετέτρεψαν σε παραμύθι για να μπορέσουν να το κατανοήσουν», λέει ο Τζέραλντ Μόργκαν, ιστορικός. Το αναδυόμενο δάσος του Μπορθ έγινε και πάλι μέρος της λαϊκής μας παράδοσης, λέει ο Μόργκαν στη σύζυγό του Ενιντ. Εχουν άραγε ακούσει ποτέ τους τις καμπάνες;

Η κ. Μόργκαν χαμογελά. «Γνώριζα κάποιον που τις είχε ακούσει», λέει.

http://www.kathimerini.gr/776045/article/epikairothta/episthmh/ena-vy8ismeno–vasileio-5000-etwn-anadyetai

Αντιγράφω από τον Έρωσσο

Καλλιτεχνική απεικόνιση των παλαιοανθρώπων

τα απολιθώματα των οποίων ανακαλύφθηκαν

στο σπήλαιο της Ισπανίας

Το 1976 σε ένα υπόγειο σπήλαιο στα όρη Αταπουέρκα της βόρειας Ισπανίας εντοπίστηκαν ανθρώπινα απολιθώματα δεκάδων χιλιάδων ετών. Τα επόμενα χρόνια οι ανασκαφές εκεί έφεραν στο φως περίπου επτά χιλιάδες απολιθώματα ανθρώπων που ζούσαν πριν από δεκάδες χιλιάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες έτη.

Η επιστημονική κοινότητα έχει βαφτίσει το σπήλαιο «Η χαράδρα των οστών» (Sima de los Huesos) και η τελευταία έρευνα που έγινε εκεί αποκάλυψε 17 κρανία τα οποία σύμφωνα με τις πρώτες μελέτες ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος παλαιοανθρώπων το οποίο έζησε στην Ευρώπη και αποτελεί μάλιστα πρόγονο των Νεάντερταλ. Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην εξέλιξη όχι μόνο των Νεάντερταλ αλλά και του ανθρώπινου γένους γενικότερα.

Τι γνωρίζουμε

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος (Homo sapiens) είναι το μόνο εν ζωή είδος του γένους Homo, στο οποίο ανήκουν οι άνθρωποι. Τα πρώτα είδη Homo πιστεύεται ότι έκαναν την εμφάνιση τους στην Αφρική πριν από περίπου δύο εκατομμύρια έτη. Πριν από περίπου 500-400 χιλιάδες έτη κάποια αρχαϊκά ανθρώπων θεωρείται ότι διαχωρίστηκαν από άλλα είδη ανθρωπιδών που ζούσαν την ίδια περίοδο στην Αφρική και τις ανατολικές περιοχές της Ασίας.

Αυτά τα αρχαϊκά είδη ανθρώπων εγκαταστάθηκαν τελικά σε περιοχές της Ευρασίας. Η εξέλιξή τους οδήγησε στην εμφάνιση των Νεάντερταλ, οι οποίοι εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη και την Ασία πριν από περίπου 350 χιλιάδες έτη και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 40 χιλιάδες έτη.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έκανε την εμφάνιση του πριν από 200-100 χιλιάδες έτη στην Αφρική και γρήγορα μετανάστευσε σε Ευρώπη και Ασία. Οι Νεάντερταλ θεωρούνται οι κοντινότεροι συγγενείς του. Εχει διαπιστωθεί ότι υπήρξε πρόσμιξη σύγχρονων ανθρώπων και Νεάντερταλ και αν και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες σχετικά με την εξαφάνιση των τελευταίων πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι τελικά ο σύγχρονος άνθρωπος εξώθησε σε εξαφάνιση τους Νεάντερταλ.

Για πολλά χρόνια η εικόνα που υπήρχε για τους Νεάντερταλ ήταν ότι επρόκειτο για ιδιαίτερα σωματώδη άτομα αλλά με περιορισμένες νοητικές ικανότητες. Τα τελευταία χρόνια σειρά ευρημάτων έχουν ανατρέψει αυτή την εικόνα αφού φαίνεται ότι οι Νέαντερταλ ήταν πολύ πιο έξυπνοι και ικανοί από όσο πιστεύαμε.

Ο άγνωστος πρόγονος

Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοανθρωπολογίας Χουάν- Λουίς Αρσουάγκα του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης πραγματοποίησαν νέες ανασκαφές στη Χαράδρα των Οστών. Ανακάλυψαν 17 κρανία και πολυάριθμα οστά από 28 σκελετούς. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα κρανία αυτά ανήκουν σε έναν «χαμένο κρίκο» μεταξύ των Νεάντερταλ και ενός πιο πρωτόγονου είδους το οποίο προηγήθηκε και μένει τώρα να προσδιοριστεί.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτό το αρχαιότερο προγονικό είδος ζούσε στην Ευρώπη πριν από ένα εκατομμύρια χρόνια και θα έπρεπε να ονομαστεί Homo antecessor. Πιθανώς από αυτό το άγνωστο είδος ξεπήδησαν πριν από περίπου 500.000 χρόνια τόσο οι Νεάντερταλ, όσο και ο σύγχρονος άνθρωπος.

Οι συγκρούσεις

Η μελέτη των απολιθωμάτων αποκαλύπτει συνεχείς μάχες επιβίωσης και εξουσίας ανάμεσα σε διαφορετικά «βασίλεια» και φυλές, γεγονός που, μεταξύ άλλων, φαίνεται ότι είχε ως συνέπεια ορισμένοι πρόγονοι των Νεάντερταλ να εξελίξουν ορισμένα χρήσιμα χαρακτηριστικά του προσώπου τους πιο γρήγορα από άλλους.

«Ένα σενάριο όπως αυτό της σειράς “Games of Thrones” πιθανότατα περιγράφει την εξέλιξη των ανθρωπιδών στην Ευρασία και την Αφρική κατά το Μέσο Πλειστόκαινο. Όπως και στη διάσημη σειρά, ποτέ δεν υπήρξε ένα ενωμένο και ενιαίο ευρωπαϊκό “βασίλειο” εκείνη την εποχή, αλλά ένας αριθμός “οίκων” που ζούσαν σε διαφορετικές περιοχές και συχνά ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τη γη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ανθρώπινη εξέλιξη δεν ήταν μια βαθμιαία και αργή διαδικασία όλου του πληθυσμού με τον ίδιο ρυθμό σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο» αναφέρει ο Αρσουάγκα.

Τα χαρακτηριστικά

Η ανάλυση των κρανίων δείχνει ότι τα μεγάλα σαγόνια με τα γερά δόντια ήταν το πρώτο χαρακτηριστικό που ξεχώρισε σε αυτούς τους προ- Νεάντερταλ, καθώς τα χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο ή «τρίτο χέρι» όπως αναφέρουν οι ερευνητές. Τα κρανία τους όμως ήσαν μικρά, καθώς δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη τα ογκώδη κρανία των κατοπινών Νεάντερταλ.

Τα κρανία ανήκουν σχεδόν όλα σε νεαρά άτομα και ανακύπτει το ερώτημα του πώς αυτά πέθαναν αφού δεν φαίνεται η αιτία να ήταν κάποια φυσική ή γεωλογική καταστροφή όπως και του γιατί βρέθηκαν όλα μαζί στον πάτο του σπηλαίου. Οι επιστήμονες αναζητούν τώρα να βρουν έναν τρόπο ώστε να τους κατατάξουν στο ανθρώπινο γενεαλογικό δέντρο. H ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης με τίτλο “Τεστ DNA. Ριζικές αλλαγές αναμένονται στον τομέα της ιατρικής στα επόμενα χρόνια” αντιγράφω από τον Φιλελεύθερο το πιο κάτω σχετικό άρθρο.

Βερολίνο: Στον κυπριακής καταγωγής Βρετανό επιστήμονα Χριστόφορο Τουμάζου απονεμήθηκε σήμερα το μεσημέρι στο Βερολίνο το Ευρωπαϊκό Βραβείο Εφευρέτη 2014 στην κατηγορία “Ερευνα”.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα στο Βερολίνο, στην παρουσία εξεχουσών προσωπικοτήτων από τον επιχειρηματικό, πολιτικό και επιστημονικό χώρο, πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής των Βραβείων, τα οποία αποκαλούνται και βραβεία “Οσκαρ” της Ευρώπης για την καινοτομία.

Ο Καθηγητής Τουμάζου, ο οποίος θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα της εξατομικευμένης ιατρικής διάγνωσης, εφηύρε μια επαναστατική καινοτομία για ταχεία εξέταση του ανθρώπινου DNA, ανιχνεύοντας γενετικές διαταραχές – μέσα σε μόνο λίγα λεπτά – όπως κληρονομικές μεταλλάξεις, διαβήτης, ασθένειες του νευρικού συστήματος, του μεταβολισμού, Αλτσχάιμερ, κτλ. Αυτό που κάνει την εφεύρεση του Καθηγητή ακόμα πιο ξεχωριστή, είναι το γεγονός ότι το τσιπ μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα USB, το οποίο φορτώνει τα αποτελέσματα μέσα σε 20 λεπτά σε έναν υπολογιστή. Ενα τέτοιο τεστ θα μπορούσε στο άμεσο μέλλον να προσφέρεται και από τα φαρμακεία.

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Εφευρέτη απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 2006, και έκτοτε απονέμεται κάθε χρόνο από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας. Πρόκειται για βραβεία που δίδονται σε άτομα ή ομάδες των οποίων η πρωτοποριακή εργασία δίδει απαντήσεις στις προκλήσεις της εποχής μας και ως εκ τούτου συμβάλλει στην κοινωνική πρόοδο, την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία.

Οι υπόλοιποι δύο φιναλίστ στην κατηγορία Ερευνα ήταν οι Thomas Tuschl (Γερμανία) για την έρευνά του στην θεραπεία ασθενειών, και μια ομάδα από τη Γαλλία αποτελούμενη από τους Philippe Cinquin, Serge Cosnier, Chantal Gondran, Fabien Giroud για την έρευνά τους στη γλυκόζη.

Τα βραβεία χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: βιομηχανία, τρίτες χώρες, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, έρευνα, βραβείο κοινού και τιμητικό βραβείο.
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-perivallon/51/205030/ston-kypriakis-katagogis-chrtoumazo-aponemithike-to-oskar-erevnas#sthash.9IACpXKm.dpuf

Αντιγράφω από το sigmalive

Επιτυχία σημείωσαν οι δοκιμές της φορητής συσκευής βιονικού (τεχνητού) παγκρέατος που πραγματοποιήθηκαν στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο δύο πενθήμερων κλινικών δοκιμών, μίας σε ενηλίκους και μίας σε εφήβους. Η συσκευή, που συνδέεται με ένα «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο, ρυθμίζει αυτόματα το σάκχαρο στο αίμα των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 («παιδικό» διαβήτη) και υπόσχεται να αντικαταστήσει τις ενέσεις και τις αντλίες ινσουλίνης, καθώς και τα συχνά τρυπήματα στα δάχτυλα για έλεγχο του αίματος.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή ιατρικής Στίβεν Ράσελ και τον αναπληρωτή καθηγητή βιοιατρικής τεχνολογίας Εντ Νταμιάνο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό “New England Journal of Medicine”, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το “New Scientist”, δήλωσαν ότι, όπως αποδείχτηκε, ο έλεγχος του σακχάρου μπορεί να βελτιωθεί δραστικά χάρη στη νέα συσκευή.

Ο διαβήτης τύπου 1 αφορά περίπου το 5% των διαβητικών (οι περισσότεροι έχουν τύπου 2). Θεραπεία δεν υπάρχει, παρά μόνο έλεγχος του σακχάρου μέσω χορήγησης ινσουλίνης. Τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν συχνοουρία, υπερβολική δίψα και απώλεια βάρους. Η συχνότητα της νόσου έχει αυξηθεί μετά τα μέσα του 20ού αιώνα.

Μέχρι σήμερα οι διαβητικοί τύπου 1, των οποίων το πάγκρεας δυσλειτουργεί και δεν παράγει την αναγκαία ορμόνη ινσουλίνη, εμφανίζουν επικίνδυνες αυξομειώσεις στο επίπεδο του σακχάρου, το οποίο είτε πέφτει πολύ χαμηλά (υπογλυκαιμία), είτε ανεβαίνει πολύ ψηλά (υπεργλυκαιμία). Γι’ αυτό, αρκετές φορές μέσα στη μέρα, πρέπει να «τσεκάρουν» το σάκχαρό τους τρυπώντας το δάχτυλό τους, καθώς επίσης να λαμβάνουν έξτρα ινσουλίνη είτε μέσω ένεσης, είτε μέσω αντλίας.

Ένας αυτόματος “θερμοστάτης”

Όπως ένας θερμοστάτης ελέγχει συνεχώς τη θερμοκρασία ενός χώρου, έτσι το φυσιολογικό πάγκρεας ελέγχει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα και αναπροσαρμόζει τις ορμόνες που την ελέγχουν. Οι διαβητικοί τύπου 1 είναι υποχρεωμένοι σήμερα να χρησιμοποιούν ένα είδος χειροκίνητου «θερμοστάτη», μια αντλία με την οποία ρυθμίζουν την ινσουλίνη και το σάκχαρό τους.

Το βιονικό πάγκρεας ουσιαστικά είναι ένας αυτόματος «θερμοστάτης», που παίρνει μόνος του αποφάσεις σχετικά με την κατάλληλη δοσολογία χορήγησης των ορμονών και κάνει καλύτερα τη δουλειά από τη χειροκίνητη αντλία. Το βιονικό πάγκρεας πετυχαίνει να διατηρεί τα επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα στη φυσιολογική γκάμα, με πολύ λιγότερες επικίνδυνες αυξομειώσεις.

Η συσκευή

Η συσκευή χρησιμοποιεί έναν μικροσκοπικό ηλεκτρονικό αισθητήρα (μετρητή γλυκόζης), τοποθετημένο στη μύτη μιας πολύ λεπτής βελόνας, που έχει εισαχθεί κάτω από το δέρμα. Ο αισθητήρας καταγράφει συνεχώς σε πραγματικό χρόνο το επίπεδο του σακχάρου και κάθε πέντε λεπτά μεταφέρει τα στοιχεία στο λογισμικό ενός συνδεμένου ‘έξυπνου’ κινητού τηλεφώνου. Αυτό δίνει εντολή σε δύο συνδεδεμένες αυτόματες αντλίες, να χορηγήσουν -ανάλογα με το τι χρειάζεται – ινσουλίνη ή την αντίθετη ορμόνη, το γλυκογόνο (ενώ η μη αυτοματοποιημένη αντλία χορηγεί μόνο ινσουλίνη). Ο ασθενής συνεισφέρει, μέσω μιας εφαρμογής στο «έξυπνο» κινητό του, εισάγοντας στοιχεία, λίγο πριν φάει, για την ποσότητα των υδατανθράκων που θα καταναλώσει.

Οι κλινικές δοκιμές

Στο πλαίσιο των νέων κλινικών δοκιμών (είχαν προηγηθεί δοκιμές μόνο εντός νοσοκομείου), 20 εθελοντές ενήλικοι διαβητικοί και 32 έφηβοι 12 έως 18 ετών φορούσαν τη συσκευή του τεχνητού παγκρέατος επί πέντε μέρες, κυκλοφορώντας κανονικά στο σπίτι και στην πόλη τους, χωρίς περιορισμούς στις δραστηριότητές τους. Το βιονικό πάγκρεας πέτυχε σε αυτό το διάστημα να μειώσει τη γλυκόζη του αίματος σε επίπεδα που μειώνουν δραματικά τον κίνδυνο επιπλοκών λόγω του διαβήτη. «Αυτό ήταν τρομερά δύσκολο με την έως τώρα τεχνολογία κι έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι με διαβήτη δεν μπορούσαν να το πετύχουν», δήλωσε ο Ράσελ.

Χάρη στο αυτόματο βιονικό πάγκρεας, οι ασθενείς πέτυχαν υπερδιπλάσια μείωση (σε σχέση με τη συμβατική χειροκίνητη αντλία ινσουλίνης) στη διάρκεια της υπογλυκαιμίας στον οργανισμό τους και χρειάστηκαν σχεδόν 40% λιγότερες διορθωτικές παρεμβάσεις για χορήγηση έξτρα ινσουλίνης, ιδίως τα βράδια. Έτσι, δεν χρειάζεται πια κανείς να ανησυχεί τόσο ότι το σάκχαρό του θα πέσει ανησυχητικά χαμηλά ενόσω κοιμάται. Για τους εφήβους η βελτίωση στη μείωση της υπογλυκαιμίας ήταν ακόμη μεγαλύτερη από ό,τι στους ενηκλίκους.

Όπως είπε ο Νταμιάνο, «η ανακάλυψη μιας θεραπείας παραμένει πάντα ο τελικός στόχος, όμως καθώς αυτός μάς διαφεύγει ακόμη, μια πραγματικά αυτοματοποιημένη τεχνολογία, που είναι σε θέση με συνέπεια να κρατήσει τους ανθρώπους υγιείς και ασφαλείς από το πρόβλημα της υπογλυκαιμίας, θα αφαιρέσει ένα τεράστιο συναισθηματικό και πρακτικό βάρος από τους ώμους των διαβητικών τύπου 1, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών».

Οι αμερικανοί ερευνητές σχεδιάζουν άμεσα ακόμη μεγαλύτερες δοκιμές (με χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ) για να επιβεβαιώσουν την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της συσκευής. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι σε λίγα χρόνια το τεχνητό πάγκρεας θα πάρει τη σχετική έγκριση από την αρμόδια εποπτική Αρχή (FDA), βοηθώντας πλέον την καθημερινή ζωή πολλών χιλιάδων ασθενών.

Αναρτήθηκε σήμερα το γραπτό Βιολογίας Παγκυπρίων Εξετάσεων καθώς και οι λύσεις του στην ιστοσελίδα της Υπηρεσίας Εξετάσεων. Σημειωτέον ότι η cyprusbiology διαθέτει τράπεζα θεμάτων περασμένων ετών την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.

Θεωρώ ότι το φετινό γραπτό είναι το καλύτερο των τελευταίων χρόνων. Είναι διαβαθμισμένο, με ξεκάθαρα κι έξυπνα ερωτήματα.

Η Βιολογική Εταιρεία Κύπρου έχει ανακοινώσει τα τελικά αποτελέσματα της Παγκύπριας Ολυμπιάδας Βιολογίας (IBO). Πατήστε την πιο κάτω εικόνα για να τα δείτε.

ΤΗΣ ΜΥΡΤΑΝΗΣ ΠΙΕΡΗ

Μοριακή Βιολόγος,

Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια στο Κέντρο Ερευνών

Μοριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κύπρου

Ο άνθρωπος βγαίνει σε δύο σχεδιάκια. Το ανδρικό, που νιώθει σεξουαλική έλξη προς τις γυναίκες. Και το γυναικείο, που νιώθει την αντίστοιχη έλξη προς τους άνδρες. Η έλξη αυτή έχει ως μοναδικό εξελικτικό προνόμιο το ζευγάρωμα και τη διαιώνιση του είδους. Επίσης, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από δύο συμπεριφορές: την επιθετική και την ήρεμη. Είναι είτε μαύροι, είτε άσπροι. Και είναι είτε ψηλοί, είτε κοντοί. Με μικρά, ή με μεγάλα μάτια.

Στη βιολογία (την επιστήμη που μελετάει τους ζωντανούς οργανισμούς) καλό θα ήταν να είμαστε προσεχτικοί όταν επιχειρούμε κατηγοριοποιήσεις. Οι παραπάνω προτάσεις είναι τόσο υπεραπλουστευμένες ώστε μπορούν να χαρακτηρισθούν αναληθείς. Το «είτε μαύρο, είτε άσπρο» εξ’ ορισμού δεν έχει θέση όταν αναφερόμαστε σε πολύπλοκα πολυπαραγοντικά συστήματα όπως είναι το ανθρώπινο σώμα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Στη βιολογία, υπάρχουν μεν κανόνες και νόρμες, η όποια όμως απόκλιση από αυτές δεν πρέπει να βαφτίζεται αυτομάτως ως «αφύσικη» και να απορρίπτεται. Πόσο μάλλον σε θέματα τα οποία ακόμα δε γνωρίζουμε επαρκώς όπως είναι το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού.

Στην Κύπρο, το επίμαχο θέμα της σεξουαλικότητας βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο τις τελευταίες μέρες λόγω της πρώτης «Παρέλασης Υπερηφάνειας» της ΛΟΑΤ κοινότητας και της επίθεσης που δέχεται από οργανωμένα σύνολα.

Το ερώτημα έρχεται αναπόφευκτα στην επιφάνεια. Πώς καθορίζεται η σεξουαλικότητα στον άνθρωπο; Τι γνωρίζουμε σήμερα; Είναι γονιδιακή υπόθεση; Είναι θέμα επιλογής; Ή μήπως κάτι πιο περίπλοκο;

Ως τώρα νομίζαμε ότι η υπόθεση του φύλου στον άνθρωπο «κλείδωνε» κατά τη γονιμοποίηση αφού εξαρτάται από το κληρονομούμενο χρωμόσωμα Χ ή Ψ. Δύο Χ χρωματοσώματα θα δώσουν κοριτσάκι ενώ ένα Χ και ένα Ψ θα δώσουν αγοράκι. Τόσο απλά.

Και όμως. Συνεχώς έρχονται στο φως μελέτες που ξετυλίγουν την πραγματική πολυπλοκότητα του καθορισμού του φύλου και της σεξουαλικότητας στο είδος μας. Η προσέγγιση του θέματος στον άνθρωπο έχει δυσκολίες και η βιβλιογραφία μέχρι τώρα είναι μάλλον ελλιπής με πολλές μελέτες να έχουν υποστεί έντονη κριτική. Έχουμε όμως ενδείξεις ότι παράγοντες όπως τα γονίδια, το περιβάλλον καθώς και επιγενετικοί μηχανισμοί(χημικές αλλαγές του DNA, όχι μεταλλάξεις) παίζουν ρόλο στο παζλ των επιλογών μας. Προσπάθεια απαντήσεων επιχειρείται από ερευνητές των Νευροεπιστημών, της Γενετικής, της Ενδοκρινολογίας,της Βιολογικήςαλλά και της Κοινωνικής Ψυχολογίας με έρευνες να βασίζονται στη μελέτη οικογενειών, διδύμων,ζωικών και μοριακών μοντέλων.

Για να δώσω μόνο μια μικρή γεύση της πολυπλοκότητας: μελέτες έδειξαν πως είναι καθοριστική η εμπλοκή του Ψ χρωμοσώματος στην ανάπτυξη του αρσενικού, λόγω της δράσης τουγονιδίου SRY που κουβαλάει. Το επόμενο καθοριστικό βήμα προς τον αρσενικό φαινότυπο αποτελεί η έκκριση τεστοστερόνης, η δράση όμως της οποίας εξαρτάται από ένα άλλο γονίδιο στο χρωμόσωμα X, το γονίδιο Tfm, το οποίο κωδικοποιεί τον υποδοχέα της τεστοστερόνης. Αλλαγές σε αυτό το γονίδιο προκαλούν διαφοροποιήσεις στην απορρόφηση της τεστοστερόνης στον εγκέφαλο.

Το 2009, ερευνητές του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας (ΕuropeanΜolecularΒiologyLaboratory, ΕΜΒL) ανακάλυψαν ένα άλλο γονίδιο πουονομάζεται Foxl2 και εδράζει στο χρωμόσωμα 3 ενώ αλλαγές του προσδίδουν αρσενικά χαρακτηριστικά σε θηλυκά ποντίκια.

Το παζλ 1000 κομματιών συνεχίζεται με ανακάλυψη ότι το Foxl2 λειτουργεί καταστέλλοντας ένα «ανδροποιών» γονίδιο το Sox9 και πιθανότατα πληθώρα άλλων γονιδίων.

Έρευνες με μονοζυγωτικά δίδυμα (αδέρφια με όμοιο DNA) έδειξαν ότι αν το ένα είναι ομοφυλόφιλο τότε υπάρχει 50% πιθανότητα να είναι και το άλλο. Αντίθετα, σε ετεροζυγωτικά δίδυμα, (που μοιράζονται μόνο 50% του DNAτους) το ποσοστό είναι μόλις 20%. Οι επιστήμονες έδειξαν πως η σεξουαλική οργάνωση του εγκεφάλου επηρεάζεται επίσης κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξή του από ενδομήτριες ορμόνες που μπορεί να επιδρούν διαφορετικά στο ένα ή άλλο δίδυμο και να δημιουργούν επιγενετικές τροποποιήσεις. Άλλα στοιχεία δείχνουν πως υπάρχει και το φαινόμενο του «μητρικού επηρεασμού» με τη σεξουαλική διαμόρφωση του εγκεφάλου να επηρεάζεται από παρουσία συγκεκριμένων αντισωμάτων στο σώμα της μητέρας.

Έρευνες για τη σεξουαλικότητα έχουν στραφεί και προς άλλα ζώα. Στο ζωικό βασίλειο η ομοφυλοφιλία δε θεωρείται θέμα ταμπού και έτσι μπορούν να εξαχθούν ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Στη βιβλιογραφία συναντάμε πολλά τέτοια παραδείγματα: ομοφυλοφιλία σε πίθηκους (οι περισσότεροι μπονόμπος είναι αμφιφυλόφιλοι, ενώ στους μακάκους ανθούν οι «λεσβιακές» σχέσεις), δελφίνια όπου τα αρσενικά του είδους είναι αμφισεξουαλικά αλλά περνούν και περιόδους που είναι αμιγώς ομοφυλόφιλα. Καμηλοπαρδάλεις, όπου οι επιστήμονες παρατήρησαν πως η ομοφυλοφιλική δραστηριότητα είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, πιο συνηθισμένη από την ετεροφυλοφιλική. Ανάλογα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί σε πολλά είδη ζώων, από γλάρους μέχρι κριάρια, ενώ οι μπαμπουίνοι συνευρίσκονται με όλους τους συνδυασμούς φύλων.

Με αυτά και με αυτά, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει ακόμη φτάσει σε μια ξεκάθαρηεξήγηση σχετικά με τους ακριβείς λόγους που ένα θηλαστικό όπως ο άνθρωπος αναπτύσσει ετεροφυλόφιλο,ομοφυλόφιλοή τους διάφορους ενδιάμεσους φαινοτύπους. Τα μόρια, οι ορμόνες, η ενεργοποίηση και απενεργοποίηση γονίδιων, το περιβάλλον, η επιγενετική, όλη αυτή η πολυπλοκότητα φαίνεται να συνδράμει στο σεξουαλικό μας προσανατολισμό και σίγουρα μας διδάσκει ένα μάθημα: Όσο και να θέλουμε να απλοποιούμε για σκοπούς κατηγοριοποίησης και κατανόησης, στη πραγματικότητα δεν υπάρχουν αμιγώς straight και αμιγώς gay. Και όπως με όλα στη βιολογία, έτσι και με τη σεξουαλικότητα, δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο, αλλά πολλές αποχρώσεις του γκρίζου που καθορίζονται από πολύπλοκα μοριακά μονοπάτια που περιμένουν να μελετηθούν.

Το βέβαιο είναι πάντως ότι η πλήρης διαλεύκανση των μοριακών μηχανισμών που διέπουν τον φυλοκαθορισμό και τη σεξουαλικότητα των θηλαστικώναπαιτεί χρόνο, μόχθο και σωστές επιστημονικές προσεγγίσεις. Με μοναδικό στόχο την ανακάλυψη και κατανόηση του συναρπαστικού αυτού μηχανισμού, ενός από τους πολλούς μηχανισμούς που συνθέτουν ένα από τα πιο πολύπλοκα και σαγηνευτικά πράγματα στο σύμπαν μας: τον ανθρώπινο οργανισμό.

Η μελέτη της σεξουαλικότητας είναι λοιπόν ένα μπερδεμένο κουβάρι που οι επιστήμονες ξετυλίγουν σιγά-σιγάανακαλύπτοντας την πολύπλοκη ομορφιά των αποχρώσεών του. Όσο πολύπλοκος όμως και αν είναι ο μηχανισμός που καθορίζει τις σεξουαλικές μας επιλογές, τόσο απλό είναι το θέμα που μας απασχολεί σήμερα στην Κύπρο. Οι επιστημονικές απαντήσεις έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον γι’ αυτό που είναι αλλά δενεπηρεάζουν τα σύμφωνα συμβίωσης και τις παρελάσεις υπερηφάνειας. Είτε γνωρίζουμε, είτε όχι, τα μοριακά μονοπάτια που επηρεάζουν τη σεξουαλικότητά μας, είτε είναι θέμα βιολογίας είτε απλά θέμα προσωπικής επιλογής, οι επικρίσεις, η ομοφοβία και οιαντιομοφυλοφιλικές στάσεις δεν έχουν καμία θέση σε μια σύγχρονη κοινωνία που σέβεται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Τόσο απλά.