CYPRUSBIOLOGY

Όπως έχω εξηγήσει πιο πάνω, υπό τις παρούσες συνθήκες το δημόσιο σχολείο υπερτερεί του ιδιωτικού. Απέχει πολύ από την τελειότητα όμως! Δεν θα απαριθμίσω τα προβλήματα για να μη γίνω βαρετός αλλά θα γράψω με δυο λόγια τι θα άλλαζα στα σχολεία αν ήμουν Υπουργός Παιδείας ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ψηφίστε με!!).

Φανταστείτε ότι κάθε σχολείο είναι αυτόνομο και δεν χρηματοδοτείται από το κράτος. Διοικείται από μια επιτροπή (ας την ονομάσουμε Διοικούσα Επιτροπή) η οποία διορίζει τον Εκπαιδευτικό Διευθυντή και τον Οικονομικό Διευθυντή του σχολείου καθώς και τους καθηγητές του σχολείου. Σε αυτή την επιτροπή συμμετέχουν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της κοινότητας, ο Σύνδεσμος Γονέων, καθηγητές του σχολείου κ.λπ. Όλα τα σχολεία για να διατηρούν τις άδειες λειτουργίας τους υποχρεούνται να πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια κι ελέγχονται από μία πανίσχυρη κι αυστηρή Ελεγκτική Αρχή του Υπουργείου Παιδείας. Ένα από τα κριτήρια της Αρχής είναι ότι τα δημόσια σχολεία είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί. Αυτό σημαίνει ότι τα κέρδη του σχολείου επενδύονται σε υλικοτεχνική υποδομή, προσλήψεις και στο μισθολόγιο του προσωπικού.

Καταργούνται οι επετηρίδες και η μονιμότητα των εκπαιδευτικών. Καταργείται η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) που διορίζει, μεταθέτει και προάγει τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου. Οι προσλήψεις εκπαιδευτικών γίνονται από κάθε σχολείο ξεχωριστά με συμβόλαια και υπάρχει θεσμοθετημένος κατώτερος μισθός εκπαιδευτικού. Οι εκπαιδευτικοί δεν θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι! Το φαινόμενο εργοδότησης εκπαιδευτικών επειδή έφτασε η σειρά τους στην επετηρίδα ενώ ικανότεροί τους βρίσκονται στην ανεργία σταματά. Αν η Διοικούσα Επιτροπή θεωρήσει ότι ένας καθηγητής είναι ανεπαρκής ή δεν είναι αρκετά καλός για το σχολείο της δεν ανανεώνει το συμβόλαιό του και προσλαμβάνει άλλον.

Καταργούνται οι Σχολικές Εφορείες και οι αρμοδιότητές τους αναλαμβάνονται από τον Οικονομικό Διευθυντή του κάθε σχολείου. Οι εγκαταστάσεις κι ο εξοπλισμός του κάθε σχολείου θεωρούνται περιουσία του σχολείου και το Υπουργείο Παιδείας σταματά να ασχολείται με την αγορά ή τη συντήρηση των σχολείων. Δημόσιο θεωρείται το σχολείο που κτίστηκε με έξοδα του κράτους ενώ ιδιωτικό αυτό που κτίστηκε με έξοδα ιδιωτών ή οργανώσεων.

Πού βρίσκει το κάθε σχολείο τη χρηματοδότηση για τη συντήρηση και το μισθολόγιο των εκπαιδευτικών που εργοδοτεί; Κάθε μαθητής παίρνει από το κράτος ένα ποσό κάθε χρόνο το οποίο και καταθέτει στο σχολείο της επιλογής του. Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με τα χρήματα που υπολογίζεται σήμερα ότι κοστίζει κάθε μαθητής στο κράτος. Όσους περισσότερους μαθητές προσελκύει κάθε σχολείο, τόσα περισσότερα χρήματα παίρνει. Με αυτό τον τρόπο ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των σχολείων ανθίζει και τα σχολεία προσπαθούν να είναι ελκυστικά προς τους πελάτες τους. Η Παιδεία εξακολουθεί να είναι δωρεάν για όλους και το κράτος μέσω της Ελεγκτικής Αρχής του ελέγχει κατά πόσον τα σχολεία ακολουθούν τους προβλεπόμενους κανονισμούς. Το ίδιο το σχολείο αξιολογεί τους καθηγητές του και οι μισθοί, πέραν από τον κατώτατο που καθορίζεται από το κράτος, καθορίζονται από την αγορά. Αυτό σημαίνει ότι αν ένας καθηγητής είναι πολύ καλός έχει προτάσεις από πολλά σχολεία και διαπραγματεύεται το συμβόλαιό του αναλόγως.