Ανακάλυψη επιστημόνων στο Ινστιτούτο Νευρολογίας για γενετικό μόριο. Ελέγχει την παραγωγή μυών

Αντιγράφω από τον Φιλελεύθερο. Δείτε το πρωτότυπο εδώ

Λευκωσία: Τον πρωταρχικό ρόλο ενός γενετικού μορίου, το οποίο παίζει ρόλο στον έλεγχο της δημιουργίας καινούριων μυών, αποκάλυψε πρόσφατη έρευνα στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής.

Πρόκειται για το γενετικό μόριο miR-186, το οποίο ελέγχει την παραγωγή μιας από τις τέσσερις πρωτεΐνες που έχουν πρωταρχικό ρόλο στη ρύθμιση της μυογένεσης, δηλαδή ελέγχει έμμεσα τη διαδικασία της ανάπλασης των σκελετικών μυών.

Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα η οποία ήταν μέρος της διδακτορικής διατριβής του φοιτητή Αντώνη Αντωνίου, όπως αναφέρεται στο τελευταίο ενημερωτικό δελτίο του Ινστιτούτου Νευρολογίας, κατέδειξε ότι το γενετικό μόριο miR-186 έχει την ικανότητα να σταματά την παραγωγή της πρωτεΐνης μυογενίνης και με αυτό τον τρόπο να ελέγχει την ποσότητα παραγωγής καινούριων μυών.

Τα πειράματα, όπως σημειώνει ο διευθυντής του Τμήματος Μοριακής Γενετικής, Λειτουργίας και Θεραπείας, καθηγητής Λεωνίδας Φυλακτού, ο οποίος υπογράφει το κείμενο, διεξήχθηκαν σε απομονωμένα κύτταρα ή απευθείας σε ποντίκια.

Ένα από αυτά τα πειράματα, απέδειξε ότι η τεχνητή μείωση του γενετικού μορίου miR-186, προκάλεσε μεγαλύτερη ανάπλαση των μυών, γεγονός το οποίο υποδεικνύει τη σημασία του. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό, ενώ η έρευνα επιχορηγήθηκε από το Ίδρυμα Αναστάσιος Γ. Λεβέντης.Όπως εξηγεί ο καθηγητής Λεωνίδας Φυλακτού, οι μύες αποτελούν περίπου το 40% της σωματικής μάζας του ανθρώπου, αλλά το ποσοστό αυτό διαφέρει μεταξύ των ανθρώπων και των δύο φύλων. «Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, ότι η μυϊκή μάζα, μπορεί να αυξομειωθεί κατά τη διάρκεια της ζωής.

Ως πιο κατανοητό παράδειγμα, είναι η αύξηση των μυών σε αθλητές ή η σταδιακή διορθωτική διόρθωση των μυών μετά από τραυματισμό. Αντιθέτως, η μυϊκή μάζα μειώνεται, συνήθως στους ηλικιωμένους και σε κάποιες περιπτώσεις είναι παθολογική (σαρκοπενία). Επίσης, απώλεια των μυών παρατηρείται σε πολλές μυϊκές ασθένειες, όπως οι μυϊκές δυστροφίες λόγω γενετικών προβλημάτων».

Όλα αυτά, όπως επισημαίνει, αποδεικνύουν ότι οι μύες, ιδιαίτερα αυτοί που υποστηρίζουν τον σκελετό (σκελετικοί μύες) δεν είναι σταθεροί σε μάζα κατά τη διάρκεια της ζωής και ότι έχουν κάποια ικανότητα να ξαναδημιουργούνται, δηλαδή, να αναπλάθονται.«Ο τρόπος με τον οποίο ελέγχεται η λειτουργία ή ανάπλαση των σκελετικών μυών είναι αρκετά πολύπλοκος και διεξάγεται σε διάφορα επίπεδα. Η γενετική έχει να διαμορφώσει σημαντικό ρόλο σ’ αυτό τον έλεγχο. Πιο συγκεκριμένα, ένα τεράστιο δίκτυο από εκατοντάδες γονίδια έχει άμεση σχέση με τη ρύθμιση της μυογένεσης. Η ευθύνη αυτών των γονιδίων είναι να εκφράζονται όταν υπάρχει ανάγκη για τη δημιουργία καινούριων μυών. Τέσσερα από αυτά τα γονίδια έχουν πρωταρχικό ρόλο στη ρύθμιση της μυογένεσης και οι πρωτεΐνες που παράγουν ονομάζονται Παράγοντες Ρύθμισης της Μυογένεσης».

Καταλήγοντας ο καθηγητής Φυλακτού, υπογραμμίζει ότι τα ευρήματα αυτά αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά τον ζωτικό ρόλο της γενετικής στη ζωή του ανθρώπου.